VIIIб-одделение - Анализа на песната ,,Везилка"

Везилка

Везилке, кажи како да се роди

проста и строга македонска песна

од ова срце што со себе води

разговор ноќен во тревога бесна?

- Два конца парај од срцето, драги,

едниот црн е, а другиот црвен,

едниот буди морничави таги,

другиот копнеж и светол и стрвен.

Па со нив вези еднолична низа,

песна од копнеж и песна од мака,

ко јас што везам на ленена риза

ракав за бела невестинска рака.

Судбинско нешто се плело за века

од двете ниски, два созвучни збора,

едната буди темница што штрека,

другата буди вкрвавена зора.

2.
Везилке, крени наведена лика,

погледај в небо во претпладне златно:

се зари таму и чудесна блика

твојата везба на синото платно.

За тебе нема ни вечерен запад,

ти - морно око на трепетна срна.

две бои таму ти горат и капат,

две шарки твои - црвена и црна.

Зар не се плашиш јаркоста нивна,

и најмил спомен дека ќе ти згасат?

Зошто се губиш, ти строга, ти дивна,

дните ти минат, прокоби се гласат.

- И најмил спомен што в душа ми блесна

се гаси од нив ко цвеке без боја.

Но ти што ловиш звук на чудна песна,

ти си ја кажа судбината своја.

Мотив:Тажната судбина на македонската везилка.

Поетски слики:

1.Раѓањето на проста и строга македонска песна.
2.Црвениот и црниот конец симбол на маката и болката на македонската жена.
3.Еднолична низа на песна од копнеж и мака.
4.Темната и вкрвавена зора ја симболизират македонската мака.
5.Синото платно и блесокот во далечините,во претпладне златно.
6.Двете бои кои капат во очите на уморната Везилка.
7.Дните минати во прокоби и мака.
8.Најмилиот спомен како цвеќе без боја.